Fokker van Oudduitse Herders, My Best Friend
Onze
Oudduitse Herders zitten in ons hart en leven als gezinslid in huis, een
buitenkennel hebben we niet. In 2004 keek mijn man uit naar een opvolger voor
zijn overleden Duitse Herder.
Eerder bij toeval botste hij op een Oudduitse Herder pup en ontdekte dit
prachtige ras. Ze was net 8 weken en had dus de ideale leeftijd voor een
nieuwe thuis. Goozy kwam van een Belgische fokker, kreeg een warme thuis en werd
al snel een leuke gezinsvriend.
Na het verder inlezen van het ras besloten we een tweede ODH te nemen, maar dit keer
een volledig zwarte. Aruna vonden we bij een fokker in Nederland uit een nestje
van 9. Na een aantal bezoekjes aan de fokker en de pups, wat we heel belangrijk
vinden, kon Aruna op 8 weken de grens over.
Door een wijziging in de wetgeving kan een pupje nu niet meer op 8 maar pas op 15 weken de grens over.
Goozy
en Aruna konden het meteen goed met elkaar vinden en we zagen hoe de oudste de
pup opvoedde en corrigeerde waar nodig. Omgekeerd daagde het jong geweld de
oude generatie uit waardoor deze zich weer even jong voelde. In 2017 namen we heel
plots afscheid van Goozy die in haar slaap overleed. Met Goozy en Aruna
hadden we samen heerlijke momenten en eenmaal “gebeten” door het ras werden de
herders een leuke hobby.
We waren het gewoon om met 2 honden op stap te gaan en we ervaarden een leegte zonder
Goozy.
In de zomer van 2018 kwam Viera, een lieve pup uit een nestje van 8 ons gezin
vervoegen. Toen namen we ook de beslissing dat we het nodige studiewerk zouden doen om verantwoord te fokken. Viera zal hopelijk de mama worden van ons eerste nest.
Dat fokken inhoudt dat je afhankelijk bent van moeder natuur dat leer je snel. Viera werd ziek tijdens haar eerste dracht en stootte haar embryo's af. Toen namen we de beslissing om alvast om zoek te gaan naar een derde teefje voor onze roedel. Als je goede ouders wil is niet alleen de bloedlijn van belang maar ook het karakter. We vinden het dan ook belangrijk om een nieuw lid vanaf jonge leeftijd bij ons te hebben.
Na een tip vielen we op Onyx, een teefje bij een Oostduitse fokster. In het voorjaar van 2020 kwam dit kleine meisje onze roedel vervolledigen. Viera's moedersgevoelens kwamen direct naar boven en ze nam deze deugniet onder haar vleugels.
Een leven zonder Oudduitse herders kunnen we ons niet meer
voorstellen omdat we er zo van genieten en plezier aan beleven.
Door de jaren heen zijn we ons steeds verder gaan verdiepen in de rasstandaard.
Als lid van LSOHV, heel wat studiewerk en het volgen van workshops zijn we
klaar om in de toekomst als occasioneel fokker af en toe een nestje in familiale kring groot te
brengen.
Onze kennelnaam ”My Best Friend” wordt de préfix van komende pups. Een heel passende naam, want de ODH is onze beste vriend en we zijn er van overtuigd dat deze ook uw beste vriend wordt.